Podstawa prawna: Art. 56 ust. 1 pkt 1 – Informacje poufne
Data sporządzenia: 28 marca 2012 roku
Skrócona nazwa emitenta: IGROUP
Temat: Uzasadnienie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 marca 2012 r. o zatwierdzeniu układu.

Zarząd Internet Group S.A. w upadłości układowej (dalej: Spółka), działając na podstawie normy art. 56 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, niniejszym informuje, iż w dniu dzisiejszym, tj. dnia 28 marca 2012 r., Spółka powzięła informacje o sporządzeniu, przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie, X Wydział Gospodarczy ds. Upadłościowych i Naprawczych (dalej: Sąd), uzasadnienia postanowienia o zatwierdzeniu układu, wydanego przez Sąd w dniu 12 marca 2012 r. w postępowaniu upadłościowym dotyczącym Spółki.
Przedmiotowe uzasadnienie zostało sporządzone na wniosek wierzyciela OM sp. z o.o., z siedzibą w Warszawie.

Sąd zważył co następuje
Zgodnie z art. 287 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego układ przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli zatwierdza sąd. Odmowa zatwierdzenia układu jest możliwa gdy układ narusza prawo albo jeżeli jest oczywiste, że układ nie będzie wykonany. Sąd może także odmówić zatwierdzenia układu, jeżeli jego warunki są rażąco krzywdzące dla wierzycieli, którzy głosowali przeciwko układowi i zgłosili zarzuty (art. 288 ust. 1 i 2 Prawa upadłościowego i naprawczego).
W przedmiotowej sprawie brak podstaw do przyjęcia przesłanek odmowy jego zatwierdzenia. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wyniku głosowania nad układem w dniu 28 października 2011 roku. Sędzia – komisarz prawidłowo zastosował art. 285 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego, ustalając że zgromadzenie wierzycieli przyjęło układ o treści wskazanej w protokole ze zgromadzenia (k – 1277 – 1279). W szczególności należy wskazać, że brak większości osobowej oraz kapitałowej (2/3) w kategorii III wynikał z niezłożenia głosu przez jednego z dwóch wierzycieli, którego wierzytelność nie przekraczała 50% kapitału tej kategorii (k – 1280 i k – 1038 – Ipopema Securities S.A.). Zestawiając wierzytelność tego podmiotu z ogólną większością osobową i kapitałową głosującą za układem z pozostałych grup (105.049.831,14 zł – kapitał za układem z grupy I i IV; 22 podmioty za układem z grupy I i IV, przy ogólnej sumie wierzytelności w sprawie wynoszącej 106.338.736,60 zł i ogólnej liczbie wierzycieli – 28) oraz jednoznaczną oceną braku możliwości zaspokojenia wierzycieli w postępowaniu likwidacyjnym (k – 1194 – 1198 w zw. z k – 1277 oraz w zw. z k – 264 -265 i n. Opinia biegłego) należy stwierdzić, że układ w oparciu o art. 285 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego został przyjęty, tak jak to stwierdził w swym postanowieniu Sędzia – komisarz (k – 1282). Większość z ogółu wierzycieli, będących z kategorii I i IV (22 na wszystkich 28) i głosujących za układem, dysponowała sumą wierzytelności wynoszącą 105.049.831,14 zł, co stanowi ponad 98 % sumy wszystkich wierzytelności dysponujących głosem na zgromadzeniu wierzycieli, spełniając kryteria zastosowania wspomnianego wyżej art. 285 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego.
W ocenie Sądu nie można przyjąć aby propozycje układowe naruszały art. 279 Prawa upadłościowego i naprawczego. Różnice w sposobie restrukturyzacji wierzytelności wynikają w szczególności z art. 279 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego, który pozwala przyznawać korzystniejsze warunki restrukturyzacji wierzycielom mającym drobne wierzytelności, a zachowanie wierzycieli na zgromadzeniu wskazuje, że nie postrzegali propozycji układowych jako naruszających ich interesy, skoro żaden z nich nie złożył zarzutów. Nie można także zapomnieć, że przeprowadzenie postępowania upadłościowego w opcji likwidacyjnej zakończyłoby się dla wierzycieli niezabezpieczonych rzeczowo brakiem jakiegokolwiek zaspokojenia (wniosek z opinii biegłego k – 265 i stanowisko zarządcy 1195 – 1198).
Sąd przychylił się do stanowiska Ad.net S.A., co do naruszenia regulacji art. 281 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego, to jest niezawiadomienia tego podmiotu o zgromadzeniu wierzycieli (k- 1299 – 1303). Nie oznacza to jednak, że uchybienie to mogło mieć wpływ na ocenę prawidłowości przyjęcia przez Sędziego – komisarza, że doszło do zawarcia układu. Po pierwsze, istotnym jest to, że o zgromadzeniu wierzycieli informuje się przede wszystkim przez obwieszczenie (art. 192 Prawa upadłościowego i naprawczego), a zawiadomienie w trybie art. 281 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego stanowi uzupełnienie normalnego trybu informowania wierzycieli o zgromadzeniu. Powyższe rozwiązanie chroni postępowanie układowe przed zarzutem nieważności zgromadzenia wierzycieli w przypadku braku indywidualnego zawiadomienia poszczególnych wierzycieli. Po drugie, należy podkreślić, że Ad.Net S.A, jako spółka powiązana, na mocy art. 197 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego nie mogła głosować nad układem. Fakt, że co do Ad.Net S.A, toczy się postępowanie upadłościowe nie zmienia istoty powiązania z Internet Group S.A., które odnosi się do kapitału i istnieje niezależnie od występowania w tej sprawie syndyka masy upadłości Ad.Net S.A. Ustawodawca nie różnicuje sytuacji wierzyciela powiązanego z upadłym w układzie od tego czy jego interesy reprezentuje syndyk czy też zarząd, nie sposób więc założyć że ustawodawca, w sposób dorozumiany, dopuszcza głosowanie nad układem spółki powiązanej, co do której ogłoszono upadłość.
Powyższa interpretacja stanowiłaby wykładnię contra legem i nie powinna być stosowana bez wcześniejszej ingerencji ustawodawcy. Tym samym, zarzuty Ad.Net S.A. podlegały oddaleniu. Zarzuty te nie mogły wpływać na możliwość odmowy zatwierdzenia układu w trybie art. 288 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego, ze względu na brak prawa tego podmiotu do głosowania nad układem. Zbycie wierzytelności Ad.Net S.A. przed rozpatrzeniem sprawy o zatwierdzenie układu, nie wpłynęło na bieg postępowania, gdyż zarzuty formalne nie zostały cofnięte, a wierzytelność dająca legitymacje do występowania w sprawie Ad.Net S.A. nie przestała istnieć, tylko została przelana na inny podmiot.
W odniesieniu do OM sp. z o.o., informacja o nabyciu wierzytelności wobec upadłego w dniu 14 września 2011 roku od Ipopema Securities S.A. została przekazana Sądowi Rejonowemu w dniu 15 listopada 2011 roku (k – 57 – 62 akta X GUp 81/10 Ap – 1), co oznacza że wierzyciel ten nie miał prawa głosu na zgromadzeniu wierzycieli (art. 197 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego) i nie mógł zostać zawiadomiony przez Sędziego – komisarza o zgromadzeniu wierzycieli w dniu 28 października 2011 roku. Nawet zakładając, że wierzyciel ten głosowałby przeciw układowi, Sąd zatwierdziłby układ, gdyż brak głosu wierzyciela jest zrównany z głosem przeciw, co Sędzia – komisarz wziął pod uwagę przy ustalaniu podstaw do przyjęcia zawarcia układu w trybie art. 285 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego. Układ jest bowiem przyjęty tylko wtedy gdy wypowie się za nim wystarczająca liczba wierzycieli, dysponująca odpowiednią sumą wierzytelności. Skoro zbywca wierzytelności na rzecz OM sp. z o.o. nie wziął udziału w głosowaniu, jego absencja miała ten sam skutek co głosowanie nabywcy wierzytelności przeciw układowi.
Nie ulega również wątpliwości, że układ przyjęty na zgromadzeniu wierzycieli jest możliwy do wykonania, skoro zostały zarezerwowane środki pieniężne na jego realizację (k-1209-1210), a główni wierzyciele zgodzili się na restrukturyzacje obejmującą przejęcie na własność części majątku dłużnika oraz konwersję wierzytelności (k-1277 – 1279).
Reasumując, Sąd stwierdził brak podstaw do obligatoryjnej (art. 288 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego) jak i fakultatywnej (art. 288 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego) odmowy zatwierdzenia układu. Wobec prawidłowego stwierdzenia przez Sędziego komisarza faktu zawarcia układu (art. 287 ust. 1 w związku z art. 285 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego) należało układ zatwierdzić.